Sadece Saçların Şiiri - Harun Emre Yıldırım

Şimdi ne kadar da çaresiz kalemim,
Ne kadar da masumum,
Bilemezsin…
Saçların desem,
Sadece saçların …
Onlar kadar masumum dersem.
Ahh, sen yine bilemezsin

Yanı başımda,
Gözbebeklerimde kırılan cansız bedenin,
Bilemezsin…
Saçların omzuna bir keder gibi dökülsün.
Siyah ve düz saçların.
Uzaktın,
Bir ben bilirim adını yazmak kadar uzak olduğunu…

Usulca uzanır tenine; gözbebeklerim,
Okşar çaresizliğini, burkulur.
Bir denize bakıp da
Irak kentlerin buğusuna dokunur gibi dokunur…

Sende;
Ölü bebeklerin cansız tenlerinde unutulmuş gülümsemeler karşılar beni.
Güller karşılar.

Tanyelinde gusleder bütün çiçekler,
Kirden arınır bedenler.
Tenin gül yaprağı;
Teninde şebnem.
Saçlarında tanyeli.

Yüzünde ilahi bir buğu var güzel kız,
Beyaz teninde saklı sanki her şeyin…
Sende hakkın,
Sende hakikatin çiğ tanesi,
Sende ilahın nemi var…

Bilemesin rüzgâr endamlı kız.