Sen büyülü dünyanda gezinirken, ben olanca yükü taşıyan ağlamakla yükümlü garip bir çocuktum
Pişmandım
Ödünç yalnızlıklarım vardı
Pişmandım
Alelacele duygularımın esiriydim
Alelacele regllerin en acil hâliydim
Izdırabı vestiyerim bilir
Izdırabı evin tüm nesneleri anlar
Izdırabı benden bir şey beklemeyen annem anlar
Ah be anne nasıl da sarılmak isterdim ağrıyan vücuduna
Yok be anne, ben senin duru ruhuna hiç tanık sokmadım
Biliyorum ben senin küçük titreyen bebeğinim
Biliyor musun bebeğinin hiç sığınağı olmadı. “Ah vücudum! Dünya! Ben gidiyorum…”
Kayıt Tarihi : 26.3.2015 23:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!