Sadece O Şiiri - Nur Baranoğlu

O, gizli bir dağ yamacından,
Hızlıca aşağıya dökülen şelaleler gibiydi.
Keskin elmaslar gibi deler geçerdi heybeti gün ışığını.
Suyunu verdikçe toprağına, yeniden yepyeni yeşerirdi bir ağaç.
Salınır, serpelenirdi tarlalarda kır çiçekleri.
Sarı siyah bir örtünün, üstünden geçerdi bulutlar.
Gölgesi düşmezdi gözlerine gecelerin.

O, ağır tokmaklı kapılar ardında, gizli sandıklarda saklanan
Paha biçilmez eşyalar gibiydi.
Yerini, başka hiçbir değerli şeyin alamayacağı kadar özel olan.
Gizemliliği, bilgeliğiyle örtüşünce bir bütün olan ve
Anıtlar, kitabeler kadar sözünün gerçekliğinden şüphe duyulmayandı.

O, henüz haritada yeri keşfedilmemiş,
Gidilmemiş bir denizin ortasında, mavi siyah rüzğarların gezindiği
Koylar gibiydi.
Mercan kayalıkları, büyülü şeffaf mağaralara açılırdı.
Bin bir rengin içinde, bir tek onun rengiydi güneşi gölgeleyen.
Asırlık bir huzuru getirir gibi elleriyle koynuna.
Geri çevrilmesi imkansız olan düşlerin, bir benzeriydi.

O, bir yığın çelişki tufanını gideren,
Her kaçış vaktinde, beni en son durakta bekleyen.
Her yalnız geçen gün içinde, dostluğa bir yenisini ekleyen.
Sonsuz bir anlayışın ve sabrın gerçek sahibi.
O, her şeye değecek olan, en değerli varlık.
O, benim annem di…