Sadece Melankoli Yaşıyorum

Sesler giderek yükseliyor ve görüntüler soyutlanıyor
Ama hepsini birer birer tanıyor gibiyim
Sanki hepsi bana dokunmuş geçmişimde
Geleceğime gidiyorlardı…

Yüzleri renksizdi ve altın oran yok gibiydi
Onları resmetmeme izin vermiyorlardı
Ve yine izin vermeyecek gibiydiler
Yorucu ve acılı aşkımı anlatayım mı? onlara
Gecede parlayan yıldızlardan dinliyorlardı

Tanrımı daha kutsal!
Yoksa gecenin ortasında duran şu ağaç mı?
Ya da karanlıkta parlayan yıldızlar mı?
Evren, evren dedikleri yer bu kadar mı?

Sizler hüzün yaşadığımı zannediyorsunuz
Ama ben melankoli yaşıyorum
Bakmayın öyle mizah yapıyorum
Girdiğim bok çukurunun içinde
Yalnızlığımı kutluyorum

O zaman selam söyle tanrıya
Çünkü bende Tanrı gibi yalnızlığımı yaşıyorum
Kırgın değilim, sevgimi de kaybetmedim
Sadece melankoli yaşıyorum ve uzaklaşıyorum