Sadece Külümüz Kaldı Şiiri - Alper Zeyrek

kalmadı kalbimizde sevgiye yer
bıkmıştık, yorulmuştuk,üzülmüştük belki
yitik, perişan, güçsüz bir haldeydik
yanmıştık geriye sadece külümüz kaldı
o da rüzgarla savrulup gitti

karanlık kapladı her yanımızı
gökyüzü maviyi aradı
kayboldu, yoruldu, savruldu
aradığı kalbindeydi yani en uzakta
yanarken yüreği aradı ama
yanmıştı geride sadece külleri kaldı
o da rüzgarla dağıldı gitti

buğdayları arar olduk
yeşil yeşil elmalı dalında
biz hasat mevsimini ararken kayboldu başak
biz yozlaşırken tükendi ekin
ve biz yabancılaşırken çürüdü dalında elma
araba ile dolaşırken geçti tarih
yitip gitti anılar
yanmıştık geride sadece külümüz kaldı
o da rüzgarda dağılıp gitti