Bu akşam ay ışığı yoktu,
Sokak lambasıyla ısıttım içimi...
Güneş bakışlı gözlerin,
Gecenin karanlığına gark olmuştu.
Bu akşam ay ışığı yoktu,
Uzak evlerden yayılan
Mutluluk şarkılarıyla ısıttım içimi,
Gönlüm hüznüne boğulmuştu.
Bu akşam ay ışığı yoktu,
Çocuk şarkılarıyla ısıttım içimi,
Dün sen ve ben çocuktuk,
Dünya mutluluğa akıyordu.
Bu akşam ay ışığı yoktu,
Sen yoktun,aşkın yoktu,
Ben de senin yokluğunla,
Yok olmuştum.
Bu akşam ay ışığı yoktu,
Sokaklar karanlık,
Her yer yalnızlık,
Sadece hüznün vardı...
Kayıt Tarihi : 21.2.2015 18:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Farettin Çakal](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/21/sadece-huznunun-vardi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!