Sadece Hayat Şiiri - Gökhan Yaman

Güneş doğarken, akşam olurum..

Işıklarını yakarken bir yanım,
Bir yanım göğsünü dayayıp güneşe,
Sırtını döner geceye,
Esner durur daima,
Güzel ve ışıltılı bir güne.

Eşsiz bir mozaik gibidir yüzüm.
Hem tebessüm hem hüzün,
Binbir surat da derler adıma.
Ne güldüğüme aldan nede ağladığıma..

Yalancı bir sevgiliyim,
Aşığım çok, aşık olduğum yok.
Aşkımdan divane olan çokta,
Bana baki kalan yok.
Dedim ya yalancı sevgiliyim ben,
Aldatırım ama aldanmam.

Bu arada kendimi tanıtmama
Gerek yok galiba,
Yıllar evvel tanışmıştık.
Bir hastaneydi, gecemin 3’üydü.
Telaşlı bir adam,
Heyecanlı ve ürkek bir kadın,
Ve sillüetini önemsemediğim bir kaç ayrıntı.
Çığlık çığlığa geçen bir gecemin sonunda,
Yeni umutlarla ve heyecanlarla
Başlıyacak bir günümün başlangıcında,
Küçük kıyamet gibi hüngür hüngür ağlayan bir ses.
Bu senin sesin, senin merhabandı..

Ağlama ile başlar hep, tanışıpta kaynaşmamız,
Ayrılıklarımızda da olduğu gibi.

Vedalar da hep yalnızımdır.
Hep bir ağlama sesi gözler dururum
Köşe bucak yeni bir heyecan,
Vakitli vakitsiz isyanlar..
Benim anlamım bu.

Belki hatırlamazsın sen beni
Ben yinede tanıtayım kendimi,
Adım Hayat, SadeCe Hayat.
Karıştırılmak istenmem ölümle,
Yokluğumun ve ayrılığımın adıdır ölüm.
Ben Hayat, SadeCe Hayat...