Gözlerinde dünyayı gördüm,
Araladım önce,
Sonra hayattan içeri girdim.
Onun her türlü hâlini gördüm.
Üşüyen bir beden kadar çıplak,
Terleyen bir hasta gibi yorgundu.
Sonra kendi gözlerimi açtım,
Birkaç aylık bebek gibi...
Duygularımı avuçlarıma kapattım.
Ağlayarak mutluluğu,
Gülerek soytarılığı kazanmaya çalıştım.
Uykusuzken gözlerimi ovuşturdum.
Tam o sırada duyguları avucumdan kaçırdım.
Duygusuzdum,
Bir bebektim henüz,
Farkında değildim dünyanın,
Aç değildim,
Aşık değildim,
Sorumlu değildim.
Sadece gözü yaşlı,
Huysuz bir bebektim.
O’nun ellerinde buldum kendimi.
Anne değil daha yakın,
Belki de ben öyle hissettim.
Bedenimi taşımasa da
Hayallar ve duygular bana aitti
Ama O’nun ellerindeydi.
Hayalgücümü büyüttüm,
Duygularımı besledim,
O, o kadar yükü kaldıramadı ve
Yıkıldı artık.
Şimdi ben seni
Hayal demirlerinin
Duygu betonlarının arasında
Benden kalan enkazın altında
Sevmeye çalışıyorum.
Seni çok sevsem de
Sen bunu bilsen de
Anlatamıyorum.
Bakma gözlerime lütfen,
Dayanamıyorum...
Gece karanlığında gözleri açık durmak
Öğle güneşinde kapatmak gibidir...
Akşam soğuğu sabahsa sıcağı hissedersin...
İşte sen kalbimle gözlerimin arasında duran
Ilık bir su gibisin...
Kayıt Tarihi : 11.4.2011 13:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!