Sadece GİT... Şiiri - Nevin Akbulut

Sana Yarım Kalan Yarınlarımı getirdiğim yerden,
Gerisin geri giden bu şehirden,
Tersine dönen şu dünya’mdan,
Aramızdaki uzaklaşmaya yüz tutmuş, yakın mesafelerden,
En çok da Gözlerimden;
GİT ...

Maviye alınganlaştığım Gri’lerden,
Renksiz,Eski film şeridi Anı’larımızdan,
Anlamsız olan tüm anlamlarımdan,
Ansız olan, tüm an’lardan, Aniden,
En çok da Benden,
GİT! ....

Akşamları kızıla boyanan Deniz’lerimden,
Martılarımın konduğu mavi köpüklü dalgalarımdan,
Sadece kuşlarımın Özgür olduğu Gözyüzü’mden,
Hayatın detaylarından kısılan, Ömrümden,
Elimden, en çok da yüzümden,
GİT! ...

Kapının arkasına saklanıp, ağlayan çocukluğumdan,
Geri geri giden küçük adımlarımdan,
Işıkları Deniz’e düşmüş bu şehirden,
En çok da Seni Sevdiğim şu Ülkem’den,
Günümden, Gecem’den,
En çok da Güneş’imden,
GİT! ...

Kelimelerim nakaratındaki serzenişlerimden,
Dilimde tutturduğum şarkılarımdan,
Güneş’imin bronzlaştırdığı Ağustos Ten’imden,
Alkol’ün dayanmadığı sarhoş vücudumdan,
En çok da Biz’den
GİT! ....

Gözlerimin çocukça güldüğü Sevincimden,
Üşüten Kış’ımdan, Kar’ımdan,
Yakan, ısıtan; Yaz’ımdan, Yasımdan,
Seninle izlediğim filmlerden,
En çok da umutlarımdan,
GİT! ...

Farzet ki bir şarkı tutturdum,
Ama Sensiz…
Ve ….. Ben de farzettim ki; Sen Sadece bir Düş’tün…
Farzet ki kelimelerimden düştün,
Şimdi imge tezgahımda da bir Düş’sün,
Önümdeki Hayat’tan,
Geçmişimden, Geleceğimden..
Sen hep GİT! ..