Sadece Git Şiiri - İbrahim Akşak

Sonbaharın savurup gittiği,
Kaçıncı hasret bu koynumdan?
Bu yaktığım kaçıncı ağıt ardından,
Ötesi berisi olmayan?

Gidişin en büyük zanlısıydı yaralarımın.
Hançerleyip can çekişmeye bıraktığın yarınlarımın,
Diz çöküşlerini izleme artık.
Kolay mı sanıyorsun için için kanarken,
Suskunluklarda boğularak sönmeye çalışmayı.
Bu yüreğimi terk ettiğim,
Kaçıncı cami avlusu nereden bileceksin...

Git içimdeki ateşi daha fazla yakmadan.
Sevemedikten sonra neye yarar ki o katılaşmış yüreğin?
Eskiciye versem kaç mandal eder,
O öpülesi dudaklarından çıkan yalancı sözlerin?

Her şeyim olmayacaksan,
Bir şeyimde olma artık.
İstemiyorum!
Sadece git...

Git ben vazgeçiyorum artık.
Kaybedeceğimi bile bile bir şeyler için boş yere savaşmaktan yoruldum.
Tek başına kafa tutacak gücüm yok artık hayata.
Bir yalana sarmalayıp kendimi,
Terk ediyorum bu aşkı...

Şimdi akıntıya bıraktığın sevdamın,
Yalnızlıklarıma döküldüğü yerdeyim.
Senden kalan son yaralarda kabuğundan çıktı.
Şehirlerarası umutlara yol aldık ben ve yüreğim.
Ne sevecek aşk bıraktın,
Ne akacak bir damla yaş.
Uğurlamaya gelme sakın!
Nasılsa yaşatamadığın her mutluluğum,
Mezarında yeşerecek bir gün...