Sadece çırpınıyorsun Şiiri - Erdem Bağcı

bazen bağırmak istiyor insan.....
avazı çıktığı kadar...
imdat imdat diye....
lakin ne sesin çıkıyor nede soluğun...
gözü kör olsun yokluğun....

ne ses bırakıyor ne soluk....
nede mutluluk....
kapılar kapanmaya görsün bir kere...
düşmeye gör çaresizliğe...
vursan da fark etmez bir şey deliliğe...

bıçak dayanmıştır dibine kadar....
kemiklerinde hissedersin acısını....
nefes almak ne mümkün....
iki kürek kemiğinin ortasında ciğerlerine doğru....
tutar her yerini tarifsiz bir ağrı...

ayağın dolaşsın bir kere....
işlerin ters gitmeye görsün....
eşek olur anırır öküz olur böğürürsün....
bak o zaman sesin gür çıkar...
ölmek istersin Azraili çağırırsın...

o da gelmez ha deyince....
daha çok yolun vardır sürünecek....
zamanı gelmemiştir ecelin....
gözünden yaşlar dökülür ince ince....
geçemezsin önüne kaderin....

anlamaz seni bilmezler görmezler...
nasıl kıvrandığını neler çektiğini....
akan gözyaşlarını silmezler....
neden niye göz yaşı döktüğünü....
bir köşede çaresiz boyun büktüğünü....

gelen geçer yanından çevirir başını....
köpek olsaydın hayvan severler bakardı....
insansın varsa tırnağın kaşı başını....
böyle bir dünya burası....
gelmiyor ama insanın durası....
çaresizlik var ya o bitiriyor....

nutkun tutuluyor yutkunuyorsun....
çaresizce sadece çırpınıyorsun....