Sadece bu,sadece senin için

Uykusuz bi gecenin siyahından, sabah ezanıyla arınıyorum.
Gözlerim yorgun,kızarmış,biraz uykusuzluğun,biraz gözyaşlarının suçu.
Uzun uzun düşündüm,seni,beni,bizi...
Sadece basmakalıp yaşam tarzlarımıydı bizi farklı kılan.
Hiç sanmam...
Ben akvaryum balığıydım belki de
Sense okyanusa aşina.
Ben korkuyorum açık denizlerde yüzmeye,
Hep yanımda olacağını bilsem de korkuyorum.
Ve seni akvaryumuma davet edemem,bu haksızlık olur biliyorum.
Ortak yaşam alanı bulmak imkansız mı sence?
Bilmiyorum...
Bazen şaşırıyorum.
Nasıl hem bahar hem de kış olabilirsin?
Ruhuma baharı sunduğunu sandığım anda
Açılan tüm çiçeklerime karlar yağdırabiliyorsun.
Don vuran çiçekler dökülür,meyva vermez bilirsin,
Korkuyorum yine...
Bazen öyle güçsüz hissediyorum ki
Meltem olsan, fırtına sanabiliyorum seni
İnciniyorum,dallarım kırılıyor bi kat daha güçsüzleşiyorum sanki...
Oysa bazen,yağmur oluyorsun,
Sararmaya yüz tutmuş yapraklarım hayat buluyor yeniden seninle.
Ahh
Paradoksum
Ruhum.
Pişmanlık getirmesin dilerim yaşananlar kalbimize.
Son durak değil,bi ara istasyon olsam da hayatında
Tatlı tebessümler kalır umarım dudaklarda
Veda vakti geldiğinde.