Ne icin yasiyorduk biz? neyin cabasini veriyoruduk? bir düsünsenize?
Hayatimi o coktan gitmisti, taa.. seneler önce.
Sesimizi duyuramayali yillar oldu, hayatimizi anlatmak ise bize hayal oldu.
Cünkü yasamamiz gerekliydi, hayati anlatmak icin.
Suskun kaliyorduk her acinin arkasindan, itaat ediyorduk adeta yalana, yanlisa..
Hüzün, keder hep bizleri bulmustu kurtulmak ise artik bir utopya.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
