Sadece biz Şiiri - Mehmet Yılmaz

Ne icin yasiyorduk biz? neyin cabasini veriyoruduk? bir düsünsenize?
Hayatimi o coktan gitmisti, taa.. seneler önce.
Sesimizi duyuramayali yillar oldu, hayatimizi anlatmak ise bize hayal oldu.
Cünkü yasamamiz gerekliydi, hayati anlatmak icin.

Suskun kaliyorduk her acinin arkasindan, itaat ediyorduk adeta yalana, yanlisa..
Hüzün, keder hep bizleri bulmustu kurtulmak ise artik bir utopya.
Sirasi geldiginde bu aciya katlanan ruhumuzda, bedenimizde, bir yara daha aciliyordu.
Cünkü aglamamiz gerekliydi, aciya katlanabilmek icin...

Bizler gencligimizi yasamiyorduk, bu biz degildik, insan olmanin en büyük onurunu, serefini tasiyamiyorduk.
Bizler her seferinde, yeni bir gune, yenik basiliyorduk.
Bizde hic bir zaman günes dogmamisti, kara bulutlar tüm öfkesiyle cemberine almisti yildizlarimizi.
Cünkü aydinlik olmasi gerekliydi, günese ortak olmak icin.

Bir eksiklik var her birimizde,adini koyamadigimiz büyük bir eksiklik.
Sorular, sorular ve yine sorular cevabi olmayan bitmeyen, tükenmeyen sorular,
Belkide eksik olan ne aydinlikti, ne de bir gunes pariltisiydi.
Bizim tek istedigimiz sadece bir cevapti.
Cünkü anlami olmasii gerekliydi,sorulara katlanabilmek icin.