Sadece Bir Umut Şiiri - Ömer Faruk Gümüş ...

Çoğu durumda yalnızlığın bir parçası haline gelirsin,
Yürürken birden bire düşünürsün olan veya olmayan ne varsa,
Eskiden dersin eskileri değiştirmeyeceğini anlarsın,
Yüküm ağır dersin fırtınanın şiddetiyle bir o yana bir bu yana savrulursun,
Öldüm bittim ben dersin yine kendini boş bir çukurun içinde bulursun,
Yapabileceğim en güzel şey belki de aydınlığa yönelmek dersin,
Fakat kapkaranlık bir kabusun içerisinde kaybolup gidersin,
Umutların beynini beslemesini o kadar çok istersin ki
Hayal etmelerin seni alıkoymasını o kadar çok istersin ki
Belki de ben buyum dersin,
Yeni bir günün yankıları yankılanırken kulaklarında,
Bir çocuğu gülümsetirsin ve görürsün gerçek masumluğu,
Ve dersin ki ben o çocukluğa dönmek isterdim,
Yolun sonunda bir köpek görürsün belki de,
Anımsatır sana sadakati ve bu sefer dersin ki; insanlıkta mıydı sadakat yoksa bu insanlığın it dediği hayvanda mı?
Adım ata ata yorulmazsın kilometrelerce yol gitmene rağmen
Ve beni asıl yoran yabana atılan umutlarım dersin,
Ne bilebilirsin ki belki de budur seni ayakta tutan,
Ya kaybedersem umutlarımı ve hayallerimi diye düşünürsen
O zaman dersin ki ne anlamı kalır ki yaşamanın,
O umuttur belki de senin yaşam kesitindeki en can alıcı nokta,
Seni var edendir sana o umudu veren,
Ve en sonunda dersin ki;
Yaşamanın anlamıdır belki de o küçücük umut ve o kocaman hayaller,
Sadece bir umut;
Yolun sonuna gelince hatırlatacaktır belki de sana; senin aslında kim olduğunu...