hayatta en müzdarip olduğum şey....
inanmak inanmak inanmak.....
iki dudak arasından çıkan iki kelimeye....
lakin şu günlerde hükmü kalmamış...
konuşan konuştuğuna kendi dahi inanmamış....
ne diye konuşuruz o zaman...
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta