Sadece Bir Anı Şiiri - Hakan Alparslan

Islığımı kaybettim geçen gün.
Gece yarısı saat kaçtı hatırlamıyorum.
Hiçbir art niyetim yoktu, kendi halimdeydim yine.
Dilim döndüğünce, hasretimi çalıyordum.
Ellerim ceplerimde, üst baş perişan tabi...

Birden sessizlik hakim oldu.
Adını söylersin, kaybolur ya bir anda; öyle bir şeydi.
Hiç alışkın değilim sessizliğe ben
Hemen hatıralar düşüyor aklıma böyle olunca.
Keskin rüzgar sanki beni savuruyor, viran kalmış yalnızların arasına.
Üşümek kavramı ufak kaçıyor gibi,
Donuyorum kavrulan hayatlar arasında.
Onun için mecburum ıslığıma.
O benim can yoldaşım.
Kimsem yok benim anlatamam ama,
O benim kimsesiz kalmamış yanım.
Garip, boynu bükük bir hayatın son neşesi gibi...
Neyse, yalnız kavramların sensiz yanı da denebilir.

İn cin top atıyordu caddelerde.
Aramadığım sokak, sormadığım insan kalmadı senden başka.
Utanmasam sokak kedileriyle konuşacaktım.
İki teneke arası siper almış,
Mavzeri kan kırmızı olan akşamcıları saymazsam tabi...

Aklıma düştün birden, nedeni sebebi belli değil.
Bu seferde rotamda sen vardın.
Yelkenler fora sana geliyordum.
Süt liman bir denizin kasırga zamanı gibi kolaydı.
Arşınladığım yollar, yıllanmış bedenime güç katıyordu.
Eee tabi sana geliyordum.
Yüreğimde yeni alınmış bir hayal kırıklığı,
Yanında birde kalp çarpıntısı.
Yine de kötü sayılmazdı...

Her zaman bir mazeretim olur sana bilirsin.
Korkaklığımı saklarım böylece.
Tıpkı engin dağlar ardına sığınmış, bir yağmur bulutu gibi.
Sen bilsen de bilmemiş say.
Duysan da duymamış.
Bende görüyorum, o mazlum yağmur bulutunu ama öyle olmalı.
Gelemedim işte, adresin yanımda yoktu,
Diğer ceketimde unutmuşum.
Bana senin bir tane ceketin var deme,
Ne demiştim öyle olmalı...

Zaman her bir acıya merhem olabiliyormuş, yeniyle anladım.
Islığım kaybolalı ne kadar zaman oldu,
Ama bak hala ayaktayım.
Sisli geceleri meşhurdur bu şehrin.
Ben hep ıslığımla bulurdum yolumu,
Şimdi sadece kendimi buluyorum.
Zor biliyorum, hafifte acı veriyor.
Ne denli kuvvetli olsan da,
Omuzlarında o acının hep kalıntılarını taşıyorsun.
Olsun, ben böyle de mutluyum.

Nice anlar feda oldu, bir anı yaşamak için.
Kimi zaman bir tek söz,
Kelimelerin boğulduğu bucaksız uçurumlar yarattı.
Kara zindanlar neden oldu, hiç bilemedim.
Sadece gözümü açtığımdan beri hep karanlıklar içindeydim.
Zor olan kötü söyleyip, iyi düşünmekti.
Hep iyi düşünüp, iyi söyledim, kaybettim...
Önce ıslığım, hayatım, benliğim.
Ve son noktam, son notam, veda şarkım seni kaybettim.
Ama hala ayaktayım, yenilmedim..!

30.04.2003