Sadece Biliyorum Şiiri - Kadir Ercik

Sadece susuyorum...
Suskunluğun en acımasız olduğu zamandayım,
Biliyorum ki ben susunca
Her ufukta bir umut kesiliyor,
Soluyor tüm güller

Sadece dinliyorum,
Hayatımın bazenlerini, keşkelerini,
Neden sessizdir bu denli acımasız gidişler,
Ve sonradan çaresiz, gürültülü geri dönüşler..
Biliyorum ki ben dinleyince,
Gülüyor yine Ortaköy’de martılar,
Havalanıyor Sultanahmet’ten hür kanatlar

Sadece düşünüyorum,
Tek başıma ve vakur bir şekilde küsüyorum hayata,
Tutmuyor hiçbir Aşk ellerimden,
Kalabalık yalnızlığıma ve tekrar kendime dönüyorum,
Biliyorum ki ben düşününce,
Terk ediyor şehri mutluluk,
Trenlerin acı ve korkunç sesleriyle

Ve sadece izliyorum...
Bir ayrılığın hazin intiharını,
Sana sesleniyorum ey mutluluk,
Geldin mi daha önce hiç yanıma?
Gel ne olur artık,
Çıkar beni bu derin karanlıktan,
Biliyorum ki ben izleyince,
Bitiyor hayat filmi, içimdeki çocuk uyuyor,
Ve özgürlüğün simgesi kuşlar,
Terk ediyor bu hüzün dolu şehri, ayrılığı biliyor