Gök çökmüş, deniz sızlıyor,
mavi bile yorulmuş benden.
Rüzgar delirmiş, gemi sessiz,
tuz değil, bensizlik kabuk bağlamış üstüme.
Bir fener vardı uzakta, söndü.
Işık değilmiş, hatıralarmış yanan.
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Her dizesiyle insanın içine işleyen bir sessizlik var bu şiirde.
“Bensizlik kabuk bağlamış üstüme” demek, acıyı dile değil bedene yazmak gibi.
Derin, yalın ve sarsıcı.
Uzun zamandır bu kadar sahici, bu kadar yaşanmışlık kokan bir şiir okumamıştım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta