Sadece Ağlayabilsem Şiiri - Mihrimah Kartal

Sadece ağlayabilsem,
Hiç kimse rahatsız etmese,
Yeter artık demese,
Acıkmasam, üşümesem,
Ayın bilmem kaçında
Bilmem ne faturası gelmese,
İnsanlar aramasa, sormasa,
Hatta beni sevmese,
Gururlu koşturmacalarını,
Anlatıp akıl vermese,
Sen de kurut kalbini, unut demese,
Ve unutmak bu kadar övülmese...

Sadece ağlayabilsem,
Ağlamak kimseye benzemese,
Bana ne sizden diyebilse,
Mutluluk bu kadar övülmese,
Yaşamak bu kadar sevilmese,
Kimsenin aklı almasa benim gibi,
Sensiz nasıl yaşanır kimse bilmese...

Sadece ağlayabilsem,
Güneş doğmasa, bahar gelmese,
Sensizlik topyekün isyan etse,
Zaman kimseyi teselli etmese,
Bir gülüşünü seçip en güzelinden,
Beni sana mahkum etse...

Sadece ağlayabilsem doya doya,
Gözyaşımı kimse silmese,
Kimse bitti artık demese,
Ve ölüm senin gibi gelse,
Tıpkı senin gibi sevse,
Avuçlarına alıp yüzümü,
Önce alnımı, sonra yanaklarımı,
En son dudaklarımı öpse,
Tıpkı senin gibi nefesimi kesse...