Kendi halinde bir sessizlik içindeyim uzun zamandır.
Fark ettim ki yalnız sen bu halimden çıkartıp hayata karıştırıyorsun.
Selamını eksik edersen, kapım pencere kapalı günlerce olduğum yerde kalabiliyorum.
Düşünüyorum, bazen ağlıyorum, gülümsemeye de çalışıyorum ama en az yaptığım gülümsemek galiba.
Yapılması gerekenler dışında pek bir şey yapmıyorum bu sessizlikte.
Durmayı deniyorum.
Benim gibi kabına sığmaz bir ruha sessizlikte durmayı öğrettin sen.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta