Kendi halinde bir sessizlik içindeyim uzun zamandır.
Fark ettim ki yalnız sen bu halimden çıkartıp hayata karıştırıyorsun.
Selamını eksik edersen, kapım pencere kapalı günlerce olduğum yerde kalabiliyorum.
Düşünüyorum, bazen ağlıyorum, gülümsemeye de çalışıyorum ama en az yaptığım gülümsemek galiba.
Yapılması gerekenler dışında pek bir şey yapmıyorum bu sessizlikte.
Durmayı deniyorum.
Benim gibi kabına sığmaz bir ruha sessizlikte durmayı öğrettin sen.
Adını anmak güzeldi,
dost ağızlarda sana dair cümlelerin
ıslatılması...
Adını anmak...
Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel
avuntularına sırt çevirip senden söz açmak...
Devamını Oku
dost ağızlarda sana dair cümlelerin
ıslatılması...
Adını anmak...
Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel
avuntularına sırt çevirip senden söz açmak...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta