Sadece... Şiiri - İlknur Er 2

Başı olmayan bir başlangıcın,
Kesilmiş bir damarıyım kanınla hayat bulan!

Biliyordum,
Adını ağzıma alıp dudaklarımın arasından her geçirişimde
Ölümcül bir hastalık gibi
Tüm bedenimi sardığını,
Her dakika kutuplarda bir buzul daha erirken,
Aslında gözlerinin tüm dünyayı donduracak derece de katılaştığını,
Bir gün,
Belki de sırf sana inat olsun diye
Ölümüne sebep olduğum onlarca güvercin için ağlayacağımı,
Biliyordum.

Baştan aşağı soğuk duşa maruz kalmış düşlerimizin
Bir trafik kazası sonucu aşk kaybından hayatını kaybedeceğini,
Her gece kimliği belirsiz kişilerce adımıza yazılan bir masalda öleceğimizi,
Daha döllenmemiş bir yumurta için
Kavgalar edip
Daha başlamadan biteceğimizi falan…
Hepsini biliyordum.
Sırf bu yüzden durmadan sövdüğüm o günleri de biliyorum ben.

Hiçbir şeyi saklamak zorunda değilsin.
Git!
Sadece git!

Dağılmış, ser sefil bir tene temas eden
Ucu törpülenmiş bir hayattan daha fazlası gerekir yaşayabilmek için.
Senden daha fazlası gerekir anla işte.
Çok daha fazla!

Kulaklarının her çınlayışında seni konuşuyor olmamın
Binsende/birben ihtimal olduğu gibi,
365 günün 6 saate yenilmesini konuşuyordu az evvel martılar.
Üçyüzaltmışbeş güne altısaati sığdıramadığını,
Sana verdiğim bir parça umudu elinden düşürüp
Bir sokak köpeğine kaptırdığını,
Ve her gece sessizce gökyüzünün kilitlerini açıp,
Yıldızları çaldığını falan…
Her şeyi.

Sus!
Hiçbir şeyi açıklamak zorunda değilsin!
Git…
Sadece,
Git! ! !