Bir şiir yazmalıyım bu geceye. İçinde; ayrılık, sevgi, hayalkırıklığı, hüzün, ne ararsan var işte! Ama en çokta şefkat... Biliyor musun, sana karşı en çok şefkati hissettim hep. Pişman mıyım? Hiç olmadım, olmam.
Bir şeyler söylemeliyim hemen şimdi! Öyle hiçbir şey olmamış gibi davranamam. Küfretmek belki ama o da hiç içimden gelmiyor. Sana artık kızgın bile değilim... Peki pişman mıyım? Hiç olmadım.
Bir şarkı? Hani şu hep barışmak için kullandığımızdan. Şarkının sözlerini zihnimde tekrarladım da şimdi, farkettim ki yani sıradan bir şarkı işte. İçimde zerresi bile kıpırdamadı hiçbir şeyin... Ama merak etme, hala pişman değilim.
Belki fotoğraflarımızı yakmalıyım ayrılan diğer sevgililerin yaptığı gibi. Hayır kendime yakıştıramadım. Sonuçta onları sen hediye etmiştin bana. Zaten dedim ya öfkeli değilim. Pişmanda değilim.
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta