Sadece... Şiiri - Muhammed Göktürk Seval

Bir şiir yazmalıyım bu geceye. İçinde; ayrılık, sevgi, hayalkırıklığı, hüzün, ne ararsan var işte! Ama en çokta şefkat... Biliyor musun, sana karşı en çok şefkati hissettim hep. Pişman mıyım? Hiç olmadım, olmam.

Bir şeyler söylemeliyim hemen şimdi! Öyle hiçbir şey olmamış gibi davranamam. Küfretmek belki ama o da hiç içimden gelmiyor. Sana artık kızgın bile değilim... Peki pişman mıyım? Hiç olmadım.

Bir şarkı? Hani şu hep barışmak için kullandığımızdan. Şarkının sözlerini zihnimde tekrarladım da şimdi, farkettim ki yani sıradan bir şarkı işte. İçimde zerresi bile kıpırdamadı hiçbir şeyin... Ama merak etme, hala pişman değilim.

Belki fotoğraflarımızı yakmalıyım ayrılan diğer sevgililerin yaptığı gibi. Hayır kendime yakıştıramadım. Sonuçta onları sen hediye etmiştin bana. Zaten dedim ya öfkeli değilim. Pişmanda değilim.

Anılarımız geçiyor gözümün önünden. Bak onları düşününce içim bir fena oldu şimdi... Ne zor şeymiş insanın seni bir daha göremeyecek olması! Kokun, yüzün, ellerin, gözlerin ve o sevimli gülüşün. Hissedebiliyorum onları, her biri zihnimdeler hala. Ama bir gram bile pişmanlık yok!

Yoruldum. Yorulan gözlerim filan değil. Uykum da yok. Yüreğim ağrıyor. Birazda ciğerlerim ama onların ağrısı sigaradan. Evet bırakmadım sigarayı, yani henüz... Bence gerçekten umursamadığın bir şeyi önemsiyormuş gibi davranmamalısın. Ayrıca saçmalamayı bırakır mısın lütfen, tabiki pişman değilim.

Ama ruhum kaldırnıyor artık. Hiç olmamışsın gibi devam etmek istiyorum hayatıma. Bu yüzden bu gece, hemen şimdi bitmeli. Bebeğimi öldüren cani bir düşman askeri gibi görmeliyim seni! kin tutmalıyım sana olan tüm güzel hislerime karşı! İntikam yeminim olmalı artık senin için yazdığım tüm şiirler! Fakat elimde değil. Sana karşı ne kızgınlık ne de pişmanlık yok içimde...
Sadece kırgınım.