Yürüyorum,arkama bakmadan yürüyorum
Yürüyüşüme seninle başladım,seninle bitiriyorum
Birden duruyorum
Seni anlatıyorum,köşe başında gördüğüm sokak lambasına
Parlamaya başlıyor anlattıklarımı duyunca
Öyle parlıyor ki o karanlık gece gündüz oluveriyor.
Öyle parlıyor ki sanki sabah güneşi bile onun yanında sönük kalıyor.
Sonra kendi halimi anlatıyorum
Seni düşününce kafesini kırmak isteyen kuş gibi çırpınan kalbimi
O güzel yüzünü görebilmek için didinirken,gözlerin bana döndüğünde bakışlarımı kaçırmak zorunda kalışımı
Dayanamıyor dinlemeye sönüyor yavaş yavaş.
Ve o aydınlık sabah yerini tekrar ıssız geceye bırakıyor
Ben devam ediyorum aldırmadan yürümeye
Yürüyorum, yürüyorum ve seninle baş başa kaldığımız belkide tek yer olan o otobüs durağına geliyorum.
Havadan sudan ve bir sürü saçma sapan konudan konuştuğumuz o bir kaç dakika geliyor aklıma.
Aklıma geldikçe ısırıyorum dudaklarımı,
Kanatıyorum, ve kızıyorum kendime
Keşke,gözlerine en yakın olduğum o birkaç dakikayı heba etmeseydim diyorum
Keşke,keşke o iki kelime dökülüverseydi ağzımdan
Sadece 2 kelime fısıldasaydım kulağına
Sadece 2 kelime,ne bir açıklama ne bir yorum
Sadece 2 kelime SENİ SEVİYORUM...
demir kapı, kör pencere,
yastığım, ranzam, zincirim
uğruna ölümlere gidip geldiğim,
zulamdaki mahzun resim,
haberin var mı?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta