…SADECE…
Zaman akmadı, öylece kaldım.
Ağaç büyüdü, Ay büyüdü.
Hepsinin bir zamanı var
Benim yok sadece…
Tüm zamanları dolaştım.
Kaf dağını, geleceği…
Bulamadım kendime bir avuç yer.
Ne büyüdüm. Ne küçüldüm.
Dondum sadece…
Ben kimsesiz, kimse bensiz.
Ne ağladım ne de güldüm
Sudan sebepsiz.
Film şeridi gibi izledim.
Herkes büyüdü.
Ben büyümedim sadece…
İşittim ervahı alemi.
Lakin kimse duymadı, görmedi beni.
Aradılar beni fotoğraflarda, anılarda…
Bulamadılar çok değiştiğimden.
Halbuki ben hiç büyümedim.
Büyüyen gözbebeklerim sadece…
İçlerinde kocaman birer boşluk.
Ben hiç olmadım belki de.
Hiçlik arzulandığında,
Boşluk ne yapsin ki?
Herkes bana kızdı.
Ben Hiç’e sadece…
Kayıt Tarihi : 4.6.2017 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
içten gelen hüzün dolu bir şiir tebrikler nicelerine
Kaleminiz yüreğiniz zeval görmesin.
Kaleminize sağlık, güzel şiirinizi Kutluyorum Sayın Dönmez... Saygıyla...
TÜM YORUMLAR (3)