Göğü siliyorum yalnızlığının kurtuluşundan,
Işık bitti…
Karanlık kuyulara gömdüm çığlıklarını,
Nefes bitti…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
sade ve naif bir seslenişin şiiri,ama bitmesin istiyor aslında,çok ince bir anlatın,tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta