Sade Kahve Tadında Şiiri - Mert Durmazer

Kahve, süt ve vişne bahçesi,
Sanki bir savaş bu sevgilim,
Sanki tam ortasındayız,
Farklı cephelerde savaşıyoruz,
Düşman askerler gibiyiz,
Bir alıp veremediğimiz yok birbirimizle,
Ama birbirimizi öldürmeliyiz, biliyoruz,
Romeo da biliyordu,
İnanmayan Şems’e sorsun.

Alakasız biri geliyor senden sonra,
Elimi tutup soruyor “İyi misin? ”
Bakıyorum öylece,
Sever gibi ama yalandan,
“İyiyim diyorum, sen beni merak etme.”
Kanadığımı söylüyor, üzgün,
“Üzülme.” diyorum,
“Ben, beni kanatanı seviyorum.”

Sade kahve tadında seviyorum.
Acı
Ama vazgeçilmez.