Sade Kahve Şiiri - Fuat Eriçok

orhan veli’nin urumelihisarı’nda
sade kahve’de
her dem elit bir kalabalık
boğaz’a karşı yudumlanır ılık ılık
kahve ve yaz

kışın da oturulur aynı değerde
aynı yerde
ister sersem lodos
ister çılgın poyraz

yağmur yağabilir ne gam
nefes kesebilir ayaz

hatta yolları kaplayabilir kar
bembeyaz
sade kahve'de her dâim sürer kesintisiz haz

masaların altına sığdırılır mangallarla
ve ortada yanan ateşin eşliğinde
bu kez yaz

görmedi bizans’dan beri
zemheri’nin ortasında
çıplak çınarlar altında
açık havada çay bahçesi müşterisi
bosphorus nam boğaz

bir de bu eşsiz keyfe eşlik eden
recep’imin minik şaheseri
tatlı yaramaz
sevimli haylaz
naz
böyle güzellik olmaz

bence o bin naz
milyon naz
milyar naz

recep’im
bunca güzelliği nasıl yarattın anlat
“sarı lira vereceğim”
“almazsan karakola gideceğim”
anlatma ya da vazgeç
zira yarattığın hoşluklara
ne ad ne tanım koyulmaz

sana da
mekânına da
kızına da
kimse edemez itiraz

doyulmaz kardeşim
doyulmaz
doyulmaz

(1 kasım ‘2006)