Her şeyden süzüldükten sonra tek bir damla gibi
Damlayan avucunun içine, ayrılık!
Kaç kadeh eder? Hediye gibi sunulan ayrılığın,
Hangi bulutta gözyaşı?
Kaybolmuş ruhun avuç içi kadar bahçene gömülü
Gül ek mevsimsiz zamanın da
Kenarına bağdaş kurup,
Sarhoş edemeyen içkinle,
Terk ettiğin mavi bulutun gerisin de,
Aç aklının galerisini.
İlk sayfa…Ocak son!
Sonrası göl kenarı, ördekler.
Sonunda Sade Kahve!
Kayıt Tarihi : 9.7.2007 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!