Sade'ce Şiiri - Levzai Hanım

Hani susar ya ansızın insan,
Gömülür sessizliğinde sessizliğine,
Duyar ta derinde aslında hiç varolmamışlığın acısını
Susar..
Sustuğu yerlerden tomurcuk verir içinde kalanlar
Kimsesiz olduğunu hatırlar her bir kimse varken kendinden başka
Korkar anlaşılamamaktan
Yolunu kaybetmişliğinin damgasını taşır yüreğinde
Varlığının, onun içinde var olmuş dünyanın katman katman derinlerinde saklar acısını,
Korkularını,
Ve en önemlisi kendisini...
Ağlar ama göremezsin,
Güler ama göremezsin,
Susar ama duyamazsın,
Çığlıklar atar yine duyamazsın,
Sen göremezken ve duyamazken bütün bunları
Bir yerlerde bir şeyler yolunda gitmezken yada giderken
Hayat bütün olağanlığıyla akar
Ve karışır asırlar öncesi sulara...

Fakat çırpınışları sana değildir merak etme;
Sessizliği, durgunluğu, yorgunluğu...
hatta hırçınlığı... hiçbiri
Kimseye değildir.
Ne kadar uçlarda yaşanırsa yaşansın hayat, duygular...
Sadece oluyordur bunlar,
Sade'ce...