bak ben öldüm çoktan...
kalmadı hiçbir yerimde masumiyetin timsali
göğe bakar feri sönmüş gözlerim
bilirim, bu hep böyledir
her hoyrat rüzgar uçuracağı bir kuru yaprak bekler
ve gelinlik beyazlığındadır tüm kefenler
çabalamak boş
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta