Çok da fazla bir şey bırakmadım ardımda,
Avluların en yoksulunda,
Böyle mahalle arası bir köyümsü yalnızlıktı çocukluğum...
Bir kaldırım vardı sokağın sağından yükseliyordu basamağı,
Peşi sıra dizilmiş bahçelerden uzaklaşmak istercesine salkımlaşmış dallarıyla iğde ağaçları,
Ve biz aynı göz hakkı için kıyasıya mücadele ederdik her bir dalı basamak olmuş ağaçların arasında...
Anı Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan Altıncı Mektup
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
Devamını Oku
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,