Kaç yama ile yamanmış senin şu çılgın,
Yılgın deli yüreğin?
Bilirmiydin neymiş?
Kılıç kalkmayan söz amanmış...
Varılamayan akıl,bil bakalım neden,
Nasıl bir ummanmış
Aşık kalbi küllenmeyen, ateşi sönmeyen,
Bir alevli külhanmış...
O kişi ki, cennet yanıbaşında,
Ol kişinin,gönlü gani,şevfkat yüklü harmanmış......
Kim ki varırsa vasıtasız yarine,belli ki o Şadanmış...
6-Şubat-2009-Ankara
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 6.2.2009 12:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire sıkı bir eleştiri bekliyorum..Bu bir denemedir,yalnız haddini aşmayan,ben bilirim mantığıyla aşağılamayan eleştiriler bekliyorum...Belki okumaz,kaale bile almazsınız,o da önemli değil. Başım kodum ben bu yola, Dönüp bakmam sağa sola, Velev ki okuduğunu anlayan, Arif olsa da...
İlla ki eleştiri derseniz elbette bulunur.
Mesela şiirin ilk iki dizesinde kullanmış olduğunuz çılgın/yılgın gizli kafiyesinin sağladığı etkili ses kalan bölümde karşımıza çıkmıyor....Oysa benzer sözcüklerle yinelenmeliydi...
Ayrıca 'mış'lı hecelerle sürekli aynı tonda vurgularda şiire olumsuz yansıyor...
Anlatmak istediğiniz ya da anlamı üzerine fazla söz söyleyemem. Şairin yüreği 'ha denince okunamaz elbette.
Emeğinize sağlık ...
TÜM YORUMLAR (2)