Hz Fatıma iştahsız olmuştu. Hz Ali
Hz Fatıma’nın hanei şeriflerine teşrif edip:
“Ya Fatıma! Dünya tatlılarından gönlün ne istiyor?” diye sordu. Hz Fatıma:
“Ya Ali, nar istiyorum” buyurdu. Hz Ali yanında hiç para yoktu. Uzun uznun düşündü. Sonra kalkıp çarşıya gitti. Biraz borç para aldı ve onunla bir nar satı aldı. Eve giderken yol kenarına bırakılmış bir ihtiyar hasta gördü. Hz Ali o ihtiyara yaklaşıp:
“Gönlün ne istiyor?” diye sual buyurdu. O da:
“Ya Ali! Beş gündür buraya atılmış duruyorum. İnsanlar geçip giderler. Kimse bana iltifat etmez. Benim canım nar istiyor.” Dedi. Hz Ali düşündü.
“Eğer bu elimdeki narı bu ihtiyara verirsem, Fatıma narsız kalacak. Eğer buna vermezsem Cenabı Hakk’ın ayeti “Ve dilenciye gelince (onu) azarlama” (Duha 93.10) ve Resulüllah Efendimizin(Laa teruddüsseeile velev kene ale fersin) emirlerine muhalefet etmiş olurum” diye düşündü ve narı ihtiyara verdi. İhtiyar şifa buldu. Hz Fatıma validemiz Hz Ali Fatıma’dan haya ederek hanei saadetine geldi. Hz Fatıma, Hz Ali görünce O’nu ayakta karşıladı. Narın hadisesini öğrenince:
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta