Karbeyaz sütunların tepeleri oyuktu,
Alanı gayet az vereni bir hayli çoktu.
Hali vakti olan bırakırdı akçasını,
Olmayan bölüşürdü kalan son lokmasını.
O'na uzanan “ihtiyacı kadar” alırdı,
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Yardımın gerçek anlamını bulduğu, utandırmadan, üzmeden, kimseler görmeden, kimselere göstermeden, bu kadar ince bir düşünceyle yapılmasına vesile sadaka taşları...
Unutulmuş, çok kişinin de bilmediği bu özel değerimizin hatırlatılması, bilmeyenlere aktarılması adına çok özel bir o kadarda güzel bir çalışma.
Ellerinize, emeğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta