Sadaka Niyetine "aşk" Şiiri - Hüznü Sevgi

Oturmuş,
sokak lambalarının aydınlattığı,
salaş bir kahvenin kırık, kirli taburesine...
Almış eline çayı en demlisinden...
Düşüncelere dalmış adam...
Gözleri etrafı seyrederken
yüreği sadece onu düşünmüş,
belki de karşısında onu hayâl görmüş,
seyre dalan o yosun gözleri;
yüreğinin sahibi o kadını...
Radyoda isyankâr bir şarkı...
"Neyleyim sen yoksan eğer..."
Gözleri dolmuş adamın,
sanki bulutlar arasında
sıkışmış yağmur misali...
Akmış gözlerinden yağmur taneleri...

Sevmiş,
yüreğine derinden işlemiş bu aşkı kadın...
Her sabah vazgeçmemiş aşkından
güneş gibi sevmiş...
Sapsarı, sıcacık...
Bulut gibi sevmiş...
Kâh beyaz, kâh grice...
Küllerinden harlanıp ateş olurcasına...
Ateşe vurgun kalırcasına...
Hapsolmuş bu aşka kadın...
Her adımında aşka koşmuş,
Her nefesinde yâri zikretmiş,
günü gelmiş isyan etmiş "neden, neden?"
Dili lâl olurcasına,
Gözlerini kanatırcasına kimi zaman...
Yasak dilin zılgıtlarında meydan okumuş
sevda tüccarlarına...
Yalvarmış kadın Yaradanına...
"Ya Rab; beni aşkla sınama...."

Yalvarışlarına içli bir şarkı...
"Al ömrümü koy ömrünün üstüne..."
Serilmiş ömrü yosun tutmuş sevda mihengine...
Dilenmiş kimbilir, bir bekleyiş belki de...
Aşk dilencisi misali;
Verilmiş yüreğine,
verilmiş üç günlük ömre;
aşıklar çıkmazında
sadaka niyetine "AŞK"...

Hüzn-ü Sevgi