Yalnızlığa mahsustur bazı günler
Ölüm sertliğindeki rüzgarını sırtlayıp
Terkedersin bedenim dediğin kafesi
Suçlarını diriltip karanlık bir ağaç topluluğuna salarsın bacaklarını
Sivri dallar kollarını her sıyırışında
Usunu tek bir cihet çürütür
Yalnızlığının sönmüş ateşinde kurutursun
Kanlı uzuvlarını
Saçlarını eğdiğin vakit nehrine
Kesif bir hüzün dokusu yaslanır semalarıma
Kesik uçlu kaleminle yazdığın vasiyetini
Gizli tutar avuçların
Buruşuk...
/ Kırmızı perdelerinden sızan mor gün ışığını
''aşk'' sanardın
Şimdi biliyorsun güneşin o saatlerde
tutulduğunu /
Kayıt Tarihi : 12.8.2009 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!