Farklı desenlerin içinde farklı bir yol oldum
Saçmaydım ve her saniye biraz daha saçmalanıyordum
Anlaşılmak istendikçe yaşlanıyordum ve kayboluyordum
Kendimi anlatmak istedigim metinlerden parça parça kovuluyordum
ve kaçıyordum arkama bakmadan yüzleşmekten korkuyordum
Ve şimdi Katil oldum gözlerimin önünde Dayanamadı
Silahı çekti ve kafasına sıktı umudum
Bendim kalbimdi huzurdu mutluluktu ve şimdi sadece tek oldum
Bütün bu saçmalıkların içinde mutluluk arayan bir ruhtum
Onlar söyluyordu fakat ben yaşıyordum onlar bunlara gülüyordu
Ben Ağlıyordum ve farkedilmiyordum görünmüyordum
Bilinmiyordum tanınmıyordum ben kimdim ve nasıl bu oldum?
Anlamıyorum ve anlatamıyorum bazı şeyleri
Belkide belkide (hayır HAYIR) bilmiyorum
Mesela aramıza kurdugun duvarları gördükçe derdim ki selam dostum
Hüzünlü bir şarkı çaldıgında derdim ki ''evet ben buydum ''
Hiç bir şey düşündügümüz gibi yada hayallerdeki gibi olmuyor
Mesela ilk defa gözlerinde baktıgımda, neler düşünmüştüm
Mutluydum fakat şimdi bir zamanlar gözlerine baktıgımı düşündükçe
Yada hayallerim aklıma geldikçe aglıyorum
Beraber oldugumuzu düşledikçe huzurluyum
ve sonra beraber olmayacagımız aklıma gelince üzülüyorum
Sanırım mutlulugun içinde mutsuzlugu tadıyorum
ve sonra diyorum, her şeyi bitiren zaman hislerimi neden bitirmiyor anlamıyorum
Kayıt Tarihi : 28.7.2013 04:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!