Saçlarının Hüznü Şiiri - Messo Bedirxani

bazılarının uyağı hiç susmaz Adonis, koşar
çok yaş aldı bozkırın ölüm ağları, hala
kavlu-bela’ya uzanır katran acılar
aşağıda yazılanlar coğrafyanın kangren ağrıları
yukarda duyulanlar kronik mırıldanmalar
———————————————————

bu defa saçlarından bahis açılıyor
sen gelirken bir ırmak daha akar Cizreden
saçların taranmamış sokaklardır çok kızıl.. —————————————————————
ah ah ah
yedi kıtayı birleştiren yürekli yumruklar paslı
seher uykular lal, perişan rüyalar coşkun,
sert kayaları okşayan bitler sevimli....
elbette onun saçları kızıl
saçları toprağın elleri ondan ———————————————
hüzünlü çayların şırıltısı kavga sıcağında iftar
yarım kalmış sohbetin kompozisyonu çok koyu olur yamaçlarında bir tepenin
—————————————————————
seni gecene azad düşler sokan kurbağa
ne bilirsin sen
ancak biranın ağzı nasıl açılırı..
kursağında kalır özlemleri
mavi ve hırçın ırmaklarda bile izleri yoktur onların
————————————————————
siyah kaderimiz değildi bayım
her kırsal şiir Doğunun yedi aylık bebeği..
cidden sordum kendime
iyi mi yıllar
mezraların saksafon eşliğinde gelen hüzünleri, ikinci milenyumuna girdi
————————————————————
ölen oydu o da aynı köyün en ahalilerinden
veyahut peştemal bağlamış iki cihan haritası
hiçbir kalemin cüreti lisan değil ırksal tragedyalara ...