Saçlarını Sigarama Sardım

BU BİR ŞİİR DEĞİL NE HECE VAR NE KAFİYE
SADECE YÜREKTEN DÖKÜLEN BİR KAÇ KELİME

Bende kalan bir kaç tel saçın vardı
Her gece yatağımda koklar, ağlardım
İsyan ederken, kaderin böylesine
Kendi yaramı, kendim dağlardım

Kimseler görmez di göz yaşlarımı
Çarşafa düşerdi yastıksız yatardım
Göğsüme sererken tel tel saçlarını
Umutsuzluklara umut bağlardım

Şimdi o kokladığım, saçların yok artık
Hepsini tütünümle birlikte sardım
Verdiğin beyaz çakmağınla yakıp
Anılarımı yaşadım, dumanına bakıp

Artık hiç kimse alamaz, sevdanı benden
Tenin, bedenin başkasıyla olsa bile
Saçların nefesimde, aşkın kalbimde
Git, gül, eğlen, oynaş, kiminle istersen