Ey fâni sevgili!
İmkânsız kâğıda, kaleme tıkmam,
Sendeki dudak, kaş, göz, saçlarını;
Kolay mı içinden kolay mı çıkmam?
Rûhuma dolanmış çöz saçlarını..
Hasreti sînemde dinmeyen yara;
Aklıma geldikçe çekmekte dara;
Nasıl unutayım karadan kara,
Hûri'lerden almış öz saçlarını?
Rüzgarda raks edip kokular salar,
Her bir teli kalbi tekrardan çalar,
İpeksi dokunup, yüzümü yalar,
Koynuma düşürsen köz saçlarını..
Tarsûsî ozansa senin sâyende,
Hayatın mânâya erdi gâyende,
Nice hakîkatler gördü pâyende,
Bir ömür saklarım söz saçlarını..
"Adem KAÇAR - 09/12/2018"
Adem KaçarKayıt Tarihi : 9.12.2018 21:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/09/saclarini-2-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!