*Saçların Tuna Nehri, Gözlerin Tanrı dağı*

Acılar büksün beni
Volkanlar yaksın beni
Sana gülemiyorsam
Depremler yıksın beni

Tek tılsım bu kayıtlı, ufuklar ötesinde
Köhnemiş sandallarda, kürekler çekiyorum
Efsane bir sükunet, kaplıyor tüm afakı
Al kibrit alevinde, yıldızlar yakıyorum
Sanki asırlık özlem, içimde büyüttüğüm
Gece şehirler kurup, seherde yıkıyorum

Peşime düşen gölge, dibimdeki büyük iz
Saçların Aras Nehri, gözlerin Karadeniz

Çileler örsün beni
Pranga sarsın beni
Sana varamıyorsam
Kurşunlar vursun beni

İki türlü yüzün var, kah hayattır kah memat
Gülüşün bir karanfil, kızışın bil ki zakkum
Hasreti darağacı, vuslatı saray görse
Titreyen ellerimde, yanarken üşür bir mum
Gidişinde harp eder, ayrılık yüreğimle
Yokluğun çölde kaya, varlığın denizde kum

Katrana katılan bal, zindan ardında ölü
Saçların İdil Nehri, gözlerin Hazar Gölü

Kılınçlar kessin beni
Yağılar bassın beni
Sana gelemiyorsam
Urganlar assın beni

Kanatları kırılmış, bir garip kartal isem
Yarama em ver gayrı, şu özümden geçeyim
Libas giyip aşkından, kuşanıp umudumu
Doğrulup da ayağa, sana kanat açayım
Divanına varınca, cemalinle mest olup
Uzattığın tesdiden, ab-ı hayat içeyim

Budur kavgamın dili, sevdamın asil yolu
Saçların Orkun nehri, gözlerin Anadolu

Tamular alsın beni
Kederler bilsin beni
Seni saramıyorsam
Tarihler silsin beni

Dillerde türkü türkü, divitte şiir şiir
Satır satır romanlar, hep seni anlatmalı
Bir çoban, kavalıyla, tüm ozanlar sazıyla
Bozkırda kurda kuşa, hep seni dinletmeli
Yükselirken ezgiler, göğe doğru usulca
Cümle dağ taş bir olup, semayı inletmeli

Yüzüme çarpan rüzgar, hançer ucunda ağı
Saçların Tuna Nehri, gözlerin Tanrı Dağı

FATİH KOCATEPE