Saçların Sarmaşıklar Şiiri - İlhan İrem

Saçların sarmaşıklar
Daldan dala uzanan
Uçuyorum dallarda
Başımda sonsuz zaman

Bilmeden yeşilliğine
Düşmüş bir damlayım ben
Tüm dünyanın kökünde
Her şeyin kaynağı sen

Sensisizliğe sığınmış
Bu çitler bu kulübe
Artık bizi unutmuş
Bahçemizdeyim yine

Şu karşıki yokuştan
Üç – beş tembel kuştan
Başka kimse yok artık

Şu karşıki yokuştan
Çığlık çığlık çağlayan
Cıvıl cıvıl sevgimiz
Seslerimiz yok artık

Yalnızca yokluğunla
Yıkılmayan bir bahçe
Saçların sarmaşıklar
Kolların tahta perde

Bir sensizlik bir de ben
Bir de gece
Yürüyoruz sessizce.....

Baharlar gitmiş
Takılıp karanlığın pençelerine
Baharlar gitmiş
Seninle... tükenmişliğimle...
Yıldırımlar dökülüyor...
Yapraklar dökülüyor...
Sensizlik dökülüyor...
Sicim sicim gözlerime...