Saçların ki Şiiri - Abdullah Doğan

Karanlık gecelerde düşlediğim,
Kalemimin ucundan dökülen kelimelere
Ay ışığı gibi vuran kadın.
Bilsem ki o bir nehrin arasına takılmış olan
Saçların ellerime değecekler,
İnan bütün denizler ben olurdum.
Tuzlu sularıma zemzem ile yıkanmış saçların karıştığında,
Bulutlara değinceye dek yükselirdi dalgalarım.
Ve ben gökyüzünü ıslatırdım.
Tüm yıldızlara saçardım cennet kokusunu saçlarının.
Bir yağmur olarak yağsam dünyaya,
İnan tüm solmuş ağaçlara can verirdi damlalarım.