Saçların Çoğrafyam Gibi Dağlık

Yokluğunda sadece gözlerin düşer aklıma
Betimsiz bir düş gibi

Ah! gözlerinin yokluğu yıkımdır
Yıkımdır dalgaların dövüp durduğu
Kıyıda eksilmiş,incinmiş,kaya,zaman

Gözlerinin yokluğu yıkımdır
Eşelenmiş anıların yıkımı
Ve susuz bir tarla duyumsarken
Yani başında akan bir derenin şırıltısını
Ve fırtınanın çıtırdattığı
Bir dalın ölümle başlangıcı

Gözlerinin yokluğu yıkımdır
Bütünün acıklı yıkımı
Zerrenin yürüyüşü anlamsızlığa
Ve bırakılmışlığı,ifadesizliği gözlerinin

Hey! ne zaman huzur verecek
Ne zaman barışacak kıyılarımla dalgaların
Ne zaman türkü söyleyecek rüzğarlı,ıslak kayaya
Avutulmamış beyhude martılara
Ne zaman duyumsayacak mutluluğu
Bu benim ölümlü tabiatım
Bak nasılda yağıyor gözlerim
Solmuş iki zambak yokluğunun bahçesinde

Ve saçların saçların çoğrafyam gibi dağlık
Ve benim gözlerim dağların gibi yorgun,puslu
Ve benim bir yamacım hiç güneş almaz,soğuk
Belki de bu yüzden çoğu kaDın ürküp korkuyor gözlerimden

Ve göç veriyorsun değişen iklimler gibi
Bu yüzden eksik,solgun ama billur buluyorum seni

Bak yaban kabağı yaprakları
Bölüşüp içiriyorlar birbirine yağmuru
Biz seninle bir anı bölüşemedik
Ayrıldık gece gündüz gibi…