Saçların Benden Annene Emanet

Daha ne demeliyim sana sövsem olmuyor sevsem olmuyor ne olur bir fikir ver.
Senin varlığın yalanmış sanki seni hatırlamam için böyle bir halde tüm şehirler.
Her köyün bir delisi olursa her gönüllünde acı vereni vardır yok mu o güzeller.
Herkesten farksızım gözünde şimdi nerde o hayallerde olan gülüşler.

Bir sen bir derdin yetiyorsunuz benim dünyamı daraltmaya.
Tartsan valla senin yokluğun daha çok basar kantarda.
Suç sevende oldu yıllarım hayırsız kafam kalbim hep zorda.
Nalet ettirme kendine biraz insana yakın ol milleti kötü, kötü konuşturtma hakkımızda.

Yaşanan her şey belli bırakıp ta gitmedin mi suçum yokken.
Şimdi sen gülüyorsun sor bakalım iyi miymişim sensiz geceler geçirirken.
Böyle insafsızlık yapacağın aklıma gelmemişti sevgiyi bir can gibi önemsemişken.
Hani Allah ayırmasın diye dua ediyordun sen ayrılalım dedin ben söz takmaya niyetliyken.

Ne hallere koydun beni tam hayata yaşama ısınmıştım.
Korkarım üzüleceksin diye kızmam bağırmaz gözümden sakınırdım.
Bula, bula bu yolumu buldun seviyorum deyip te gidenlere benim hırsım.
Sen gecenin karanlığında hiç öldün mü şimdi yarımdan da az insanım.

Neden çehren bükük gözlerin ağlamaklı aman be aman gitmişse gitmiş sıkma canını.
O seni düşünmüyorsa sen neden düşünesin ağlaya, ağlaya bulma sabahları.
Allah ne der bu yaptığına inkar etme ilkleri yaşadığımızı.
Böyle bir şey var mı lan nice dertler çektirdin seni sevsem de helal etmem edemem hakkımı.

Seni sevsem bile buna bir şeyler engel oluyor.
Hayat yaşamaya değer mi senden sonra söyleyin o yârim geceleri nasıl uyuyor.
Sağlığın sıhatın yerinde mi endişeliyim senin için sonbahar gelmeden yapraklar dökülüyor.
Bu ayrılığın habercisi miydi söyle gülüm söylen nasılsa yüzüm gönlüm hiç gülmüyor gülümsemiyor.

Yalnızlık ben, ben yalnızlık oldum var mı bundan kötü.
Gün yüzünde o kadar arkadaş dediğim var aslı yok onların senin varlığın ise hayal ürünü.
Resimlerinle atışırken karışma bana izle de gör ozanı ne hallere düşürdüğünü.
Beni bana bırak ta acımı yaşayım Fadime anlıyorum benden kopartmışsın çoktan gönlünü.

Kolumda ki kesikler için övünmüyorum utanıyorum keşke yapmasaydım.
Onun narin sesini ilk duyduğumda gönlüme dur deyim bağlanmasaydım.
Böyle perişan olacağıma keşke yıkılan hayallerimin ardından toprak olsaydım.
Fazla yaklaşma istersen buralar karanlıktır sen dayanamazsın.

Kaç gündür ağlamıyorum bu duruma ediyorum hayret.
Aklıma da fazla gelmiyorsun yoksa unutuyor muyum nihayet.
Ecelle tanıştıracaktın beni ölümün eşiğine gelince bari son sözlerimi söylet.
Saçlarına annenden başkası dokunmasın saçların benden annene emanet.

Bizim evde hala ismin geçiyor bu benim canımın yanması.
Yalnızlık artık korkutur oldu terk edilenler için normaldir feryatlarla ağlanılması.
Şairlikte artık bitiyor daha fazla yazmayacağım yaşantımı.
Güldüğümü görüyorsan acılarımı gizlerim istemiyorum benden şikayetçi olmanı.

02/02/2013
01:21 Cumartesi