Saçların Şiiri - Rasim Köroğlu

Bazı gider gönül denen dergâha
Yol olur garibe, ere saçların
Bazı şeytan olur sokar günaha
Belki günde yüz bin kere saçların

Düşürür havaya, suya cemreyi
Ateşe çevirir her bir zerreyi
Kavurur semayı, yakar kürreyi
Dokunsa toprağa, yere saçların

Omuzlardan iner bele dolanır,
Gördükçe derdime dertler ulanır
Coşkun çaylar gibi akar bulanır
Gözümün yaşına dere saçların

Aşkın od’u yakıp dağlamış derler
Onun için kara bağlamış derler
O da Rasim gibi ağlamış derler
Değmesin sinende tere saçların.