Saçların Şiiri - Ali Yücel

Senden gayrısına dile gelmemiş,
Gönlümde, yerini bulan saçların,
Gündüzden habersiz, güneş görmemiş,
Rengini, geceden alan saçların.

Korkulu düşlerin hışmandan kaçıp,
Geçtiğin yerlere kokunu saçıp,
İlkbahar olunca çiçekler açıp,
Sonbahara doğru, solan saçların.

Güzelliğin söylenir, sohbette, sazda,
Şu kara bahtıma gülsen birazda,
Elmada sen varsın, dutta, kirazda,
Meyveleri lezzetli, kılan saçların.

Bir anlık mutluluğu bir ömre yayıp,
Her geçen saati bir güne sayıp,
Fotoğrafın yok, mendilin kayıp,
Geriye tek hatıra, kalan saçların.

Yakılmamış kına değmemiş boya,
Benziyor parıltısı güneşe, aya,
Fırsatını bulduğunda çıkıp semaya,
Yıldızların ışığını, çalan saçların.

Denizde balıklar havada kuşlar,
Cismine hayrandır bastığın taşlar,
Biri sona ermeden öteki başlar,
Beni dertten derde, salan saçların.

Üzerine binbir hayal kurduğum,
Benliğimden ziyade, beni bulduğum,
Avcı iken peşinde, avı olduğum,
Bir ahu gözlü, ceylan saçların.

Bütün cesaretini aşkımdan alıp,
Yüreğimi kulu, kölesi sanıp,
Her yeni güne benle uyanıp,
Benimle uykuya, dalan saçların.

Bir tek teline tutuşup yandım,
Aşığın muradı böyledir sandım,
Şeksiz, şüphesiz inanıp kandım,
Duyduğum en güzel, yalan saçların.