Saçların Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Gözlerim tutmasa da, mateminin yasını,
Yağmurlu sabahlara, çekilirdi saçların.
Zülfündür aydınlatan, gözlerimin pasını,
Sırma sırma gerdana, dökülürdü saçların.

Saçlarına bulaşmış, turnaların dönüşü,
Toprak atar ateşe, düşlerimin sönüşü,
Balam gibi sarılıp, sever gibi bir düşü,
Her akşam ellerime, takılırdı saçların.

Anlatması zor biraz, henüz yoksun heceden,
Birde sana uğrasın, kabesini hac eden,
Beyaz düşmüş üstüne, gün artığı geceden,
Karlı dağın üstünden, sökülürdü saçların.

Aişeyi severdi, Aişenin o eşi,
Ayı ikiye bölüp, tutmadı mı güneşi,
Açılıp iki yana, sarar gibi ateşi,
Dağların gölgesine, yıkılırdı saçların.

Kim çeker Kahıroğlan, aşkın ıstırabını?
Her gece uykudasın, beklersin serabını?
İnsan bulmasaydı, sevdanın mızrabını,
Her teli şu bağrıma, ok olurdu saçların.